โดยทั่วไป คนเราสนใจความเหมือนและความต่างกันอยู่แล้วแหละครับ คืออย่างน้อย ๆ ถ้าเราแยกไม่ออกว่าเรามีอะไรเหมือน มีอะไรต่างจากคนอื่น จากสิ่งอื่น เราก็จะบอกไม่ได้ครับว่าเราเป็นใคร พูดอีกอย่างก็คือ เราต้องเปรียบเทียบตัวเรากับสิ่งต่าง ๆ เสมอหนะครับ

เหมือนการจะบอกว่าเราเป็นคนนะ ซึ่งคนก็ไม่ใช่หมานะ เราก็ต้องมาดูว่าเราเป็นยังไง… เออ เดินหลังตรง เดินสองขา พูดได้นะ ไม่เห่า ซึ่งมันต่างกับหมา ที่เดินสี่ขา เห่าโฮ่ง ๆ นะ พอรู้ว่าเราต่างยังไงถึงจะบอกได้เต็มปากนะว่า อ้อออ เราเป็นคนนะไม่ได้เป็นหมา

ส่วนการเลือกคนเข้าฝูง เข้ากลุ่มมันก็จะขยับต่อออกมาอีกหน่อย เพราะเราจะพยายามมองหาความเหมือน ยิ่งเหมือนกันมากเท่าไหร่ ก็อาจจะทำให้เข้ากันได้ และเข้าใจกันได้ง่ายขึ้นเท่านั้น ก็ดูไม่ยากเย็นใช่ไหมฮะ

แต่ไอ้ห่า มันไม่มีใครเหมือนกันไปซะทุกอย่างไง ปัญหามันก็เลยมักเกิดขึ้นเมื่อรวมคนฝูงใหญ่มาอยู่ด้วยกัน

เหมือนกลุ่มเพื่อนใหม่ ๆ ที่ต่างคนต่างมาจากคนละที่ มองเร็ว ๆ เห็นว่าน่าจะเข้ากันได้ก็รีบรวมกลุ่มกัน แต่อยู่ไปสักพักถึงได้รู้ว่า อ๋อ ไม่เหมือนกันนี่หว่า หรือบางคนแม่งก็หาอะไรเหมือนแทบไม่ได้ ก็ต้องแยกย้ายกันไป

แต่บางครั้งการแยกย้าย ไม่ใช่ทางเลือกที่จะทำได้ คนมันก็ต้องทนอยู่ด้วยกันไปอย่างนั้น แต่พอลักษณะเราต่างกัน ความต้องการเราก็ต่างกัน มันก็เกิดความขัดแย้งขึ้น