จากเรื่องของดันเจี้ยนที่ไม่มีมอนสเตอร์นี่ ก็ทำให้กูเขียนไปเศร้าไปอยู่เหมือนกัน เพราะได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วไอ้มอนสเตอร์และความชั่วร้ายต่าง ๆ เนี่ย แท้จริงแล้วแม่งก็ถูกสร้างโดยมนุษย์ ถูกสร้างโดยพวกเรากันเอง บางทีคนที่ไม่ได้มีอะไรแตกต่าง มีดีมีเลวปน ๆ กัน แต่ถ้าถูกอำนาจใด ๆ กระทำและโดนโยนเข้าไปในดันเจี้ยน เพื่อให้คนมีอำนาจที่สั่งโยนคนลงดันเจี้ยนนั้นมีความชอบธรรม กระบวนการสร้างความชั่วร้าย สร้างความผิดให้กับคนที่ถูกจับโยนลงดันเจี้ยนมันก็ต้องเกิดขึ้น เพื่อที่จะบอกว่า

“ก็มึงมันชั่ว สมควรแล้วที่มึงต้องอยู่ในดันเจี้ยน ประสบพบเจอแต่ความโหดร้ายต่าง ๆ”

ลองคิดดูว่าถ้าเราถูกโยนลงดันเจี้ยนบ้าง เราก็เหลือทางเลือกไม่มากเหมือนกัน เพราะคงไม่มีใครได้ยินเสียงเรา จะแก้ตัวกับใครก็ไม่ได้ …ขณะเดียวกันในโลกภายนอก คนที่จับเราลงดันเจี้ยนก็พยายามบอกว่าเราแม่งเหี้ยจริง ไม่งั้นเขาไม่ขังเราเอาไว้หรอก… และตอนที่โดนขังเราแม่งก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดีเลย โดนทรมานอีก คือจากคนที่ไม่ร้ายโดนกระทำมาก ๆ เข้า ถ้าไม่ตายหรือเป็นบ้าไปเสียก่อน เราก็อาจจะต้องปรับตัว กลายเป็นสิ่งที่ชั่วร้ายจริง ๆ จนใคร ๆ เรียกว่า “มอนสเตอร์” ก็ได้ปะวะ

จริง ๆ แล้วในไทยก็มีดันนะครับ แต่ว่าถูกทำให้ลืมไปเยอะมากแล้ว หลักฐานหนึ่งที่พอจะยืนยันได้ อยู่ในเพลงที่หลายคนเคยได้ยิน เคยร้องเล่นกันอยู่บ่อย ๆ โดยที่ไม่ได้รู้ที่มาที่ไปที่แท้จริงของมันเลย เพลงนั้นมีเนื้อร้องว่า…. “ดัน มะดันดอง ตีหนึ่ง ตีสองปลุกน้องขึ้นมาดัน….” สวัสดีครับ

ด้วยรักและเครารก

ธันว์